V.B.

“Hey an, da is lang geleden! Hoe ist met jou? Met mij alles goed, dankzij jou 🙂
Ik ben nog steeds bezig in heultje, mijn ideale ‘job’ . De 8 uren zijn wel nog steeds voldoende. Vorig jaar heb ik effe heel diep gezeten nadat mijn man zomaar van het ene moment op het andere zei dat hij wou scheiden,verder kreeg ik geen uitleg. Ik heb het heel moeilijk gehad om een plek te vinden, maar uiteindelijk na heel veel downs en met heel veel hulp heb ik een klein huisje kunnen kopen. En stilaan ben ik weer uit de put gekropen. Het deed heel veel deugd dat ik kon gaan werken. Ik heb toen heel veel aan jou gedacht! Nogmaals bedankt! Zonder jou Hulp stond ik nu ni waar ik sta en was ik niet gelukkig maar depressief. Ik hoor veel mensen die al lang thuis zitten door ziekte, pijn en depressief dreigen te worden, en dan vertel ik hen over mijn hele traject en zien ze in dat er toch nog een andere weg is dan thuis te zitten. BEDANKT! !!!!”

G.A.

“Ik leerde An kennen op een moment dat mijn vertrouwen in hulpverlening al een tijdje zoek was. Schoorvoetend sprak ik met haar af. Om een uur later met een glimlach weer buiten te wandelen. Ik had iemand gevonden die het begréép. Iemand die wist hoe verstikkend dat geduw en getrek richting tewerkstelling kan zijn terwijl alles in je hoofd en lichaam schreeuwt om rust. Iemand met een hart voor mensen en verstand van zaken. Ik voelde me voor het eerst weer in goede handen. An heeft me geholpen, gesteund en opgeladen met verse moed. Er werd begripvol gezocht en uitgeprobeerd tot er iets uit de bus kwam dat bij mij zou passen. Ondertussen ben ik begonnen met een opleiding en zit ik vol goede moed. Daarom, nog eens, bedankt. Ik kijk er naar uit ons traject verder te zetten.”

B.W.

“Een hele fijne samenwerking. Ik heb er veel van geleerd. Wat ik vooral geleerd heb, is positief zijn en niet constant opmerkingen maken. Want ja, … de dingen die niet lopen zoals je wil, zijn het enige wat je na een tijd nog maar ziet, ze vallen het hardst op. De goede dingen zie je niet meer en als je ze wel ziet lijken ze zeldzaam en vanzelfsprekend. Ik heb geleerd dat het OK is om niet steeds de beste te zijn, dat het OK is om fouten te maken, dat het OK is om niet alles te weten, dat het OK is om hulp te aanvaarden … . Hulp aanvaarden is geen teken van zwakte, integendeel. Als ik erover nadenk, heb ik echt veel geleerd. Geleerd om vragen te stellen bij een gedrag van mijn kind. Het is niet gewoon stout en vervelend, het probeert me misschien iets duidelijk te maken. Oké, misschien op een foute manier maar er is een reden waarom. Want eigenlijk wil het gewoon graag gezien worden. Uiteindelijk ga ik nu meer af op mijn intuïtie. Ik luister veel minder naar de commentaar van anderen, ik luister … maar doe toch mijn zin. Ik ken mijn kinderen nu veel beter. Sta veel bewuster in het leven.  Ik heb zelfs ontdekt dat mijn kind ook de fantastische eigenschap van “mensenkennis” bezit. Iets wat niet in de schoolboeken staat maar zoveel belangrijker is. Ik zou durven zeggen dat dit een keerpunt was in mijn leven. Andere mensen worden belangrijk. Andere gesprekken worden gevoerd. Een veel bewuster leven.”

S.V.P.

“Coaching is echt voor jou weggelegd. Je hebt me heel goed begeleid. Je zocht uit in wat ik geïnteresseerd was en wat ik echt wou. Je hield verder rekening met mijn persoonlijke mogelijkheden, dat vond ik een meerwaarde.”